ماشین که افتاد در چاله بنا کردم به انتقاد کردن از اوضاع بد مدیریت ها.گفتم: "چرا کاری را که می شود در یک روز یا یک هفته تمامش کرد را اینقدر کشش می دهید؟خیابان را می کنید و دو ماه بعد کارتان را انجام می دهید؟خب اگر برای انجام یک عملیات آماده نیستید چرا خرابکاری می کنید؟یک ذره مدیریت و مسئولیت پذیری نیست!"

گفت: "کجای کاری؟همین اداره ما که یکی از ادارات یکی از شرکت های آن وزارتخانه مهم است را بیا و ببین.برآوردها چندین برابر هزینه هاست.یعنی چند برابر پول می گیرند و کمتر خرج می شود. یا پروژه ای تعریف می شود که قبلا انجام شده و یا انجام آن هیچ نفعی ندارد.مگر اینکه به واسطه آن پروژه حقوقی اضافه می شود و بیشتر از آن، عایدات مازاد بر نیاز پروژه است که هیچگاه استرداد نمی شود و خدا می داند کجا می رود!"

همینطور داشت توضیح می داد و اعداد و ارقام می گفت.پیش خودم که حساب و کتاب می کردم و این مسائل را به تمام وزارتخانه ها و ادارات و دستگاهها تعمیم می دادم، می دیدم فساد بانکی 3000میلیاردی پیش آن قطره ای است دربرابر دریا!

اینها را که می شنیدم خیلی فکر کردم.ناراحت کننده بود؛ خیلی ناراحت کننده.با خودم فکر کردم چرا نباید نظارت صورت بگیرد؟ چرا وقتی کسی انتقاد می کند او را تهدید می کنند و می گویند بهتر است به کار خودت بپردازی!

پس کی باید این نظام اداری سالم شود؟حتم دارم نیمی از بودجه کشور بخاطر زد و بند و یا سوء مدیریت ها حیف و میل می شود! وقتی اوضاع اقتصادی ما را مجبور به تنظیم بودجه انقباضی می کند، زد و بندها تا این حد سنگین است وگرنه خدا می داند که بر سر این مردم چه می آمد.ملت شریف نان خود را به سختی تهیه می کنند در حالی که عده ای جیبشان را از سهم گرسنگی مردم پر می کنند.

اگر قرار باشد اقتصاد رشد داشته باشد باید انگلهای اقتصاد را دفع کرد.برای رشد اقتصاد کشور نیازمند مبارزه با مفاسد اقتصادی هستیم.قطعا یکی از محورهای مهم در تحقق حماسه اقتصادی مبارزه با مفاسد اقتصادی است.